Nederlandstalige samenvatting

 

 

De dovenschool in San Francisco de Macorís  (het Noordoostelijke binnenland van de Dominicaanse Republiek) is een actieve en levende school.  De school is naar Dominicaanse begrippen goed uitgerust en beschikt over een zeer gemotiveerde groep van 9 docenten. De school telt ongeveer 75 leerlingen. De studenten komen in twee ‘shifts’ naar school, de meesten komen ’s ochtends, een ander deel is voor het middagprogramma ingedeeld.

 

Het onderwijs is op kleuter- en basisschoolniveau. Daarbij is naast het lespakket in cognitieve basisvaardigheden veel aandacht voor persoonsvorming en het ontwikkelen van een eigen identiteit. Sport, informatica en handvaardigheden maken deel uit van het lesprogramma. De communicatie op de school gebeurt via de Amerikaanse gebarentaal.  Alle docenten zijn hierin gediplomeerd. Een eigen Dominicaanse gebarentaal is in ontwikkeling.  . De school beschikt over een behoorlijk informaticalokaal.

In aansluiting op het basisonderwijs worden een aantal (vak)opleidingen verzorgd, grotendeels door Infotep,  die er toe kunnen bijdragen dat studenten straks (gedeeltelijk) in hun eigen onderhoud kunnen  voorzien. De opleidingen betreffen momenteel Kappen en Schoonheidsverzorging, Naaien(kleren, linnengoed, decoratie), (Kunst)schilderen en Informatica. Leerlingen die aansluitend voor zichzelf willen beginnen, kunnen via de school op gunstige voorwaarden een microkrediet verkrijgen. De leningen worden uit een apart fonds gefinancierd.

 

Vanaf 3 jaar kunnen leerlingen worden aangemeld. Leerlingen die het hele traject inclusief de vakcursussen doorlopen, zijn  tussen de 18 en 22 jaar wanneer ze hun opleiding afsluiten. De school bestaat sinds 1978 en heeft zich sindsdien steeds verder ontwikkeld, mede dankzij de onvermoeibare inzet van Doña Milana Tejada, gedurende een groot aantal jaren protagonist van de school. Milana is overleden in 2009 maar is nog steeds een bron van inspiratie voor de huidige staf. 

 

De onderwijsfilosofie is in de loop der jaren veranderd. Tot rond 2006 lag het accent op het bieden van een veilige en besloten plaats waar de kinderen een aantal vaardigheden konden leren. In de jaren daarna is steeds meer de opvatting gegroeid dat de leerlingen zich straks als zelfbewuste burgers zelfstandig moeten kunnen handhaven binnen de harde Dominicaanse samenleving. Ze moeten leren om zich ook in de horende samenleving te bewegen. Daarom wordt aan steeds meer buitenschoolse activiteiten deelgenomen. Op de lokale televisie is regelmatig aandacht voor de school en aan betreffende programma’s  wordt ook door leerlingen meegewerkt. De school beschikt over een eigen schoolbus waarmee in de ochtend schooltransport wordt verzorgd.  

 

Het schoolgebouw is eigendom; de overheid betaalt het salaris van ongeveer de helft van de docenten. Voor de rest moet men in eigen onderhoud voorzien. Dat is niet gemakkelijk. De meeste leerlingen komen uit (zeer) arme gezinnen en kunnen geen schoolgeld betalen. Het voortbestaan van de school is voor een fors deel afhankelijk van incidentele en enkele structurele donaties, afkomstig uit de stad, afkomstig van enkele politici en van de kerk en van twee buitenlandse (Nederlandse) stichtingen, de Stichting Kinderhulp Dominicaanse Republiek en de Stichting Buba. Het schoolbestuur organiseert regelmatig acties, geldinzamelingen, waarna de school weer even vooruit kan.